Ik had geen gebrek aan aandacht van leuke mannen. Maar steeds als ik dacht dat ik in een beginnende relatie zat, , haakten ze af. Ze vonden me heel leuk, maar….. “ik ben niet toe aan een relatie”. Of ze waren uit op 1 ding... Ik begon steeds vaker te twijfelen aan mezelf. Was het misschien niet voor mij weggelegd? Of deed ik iets gruwelijks verkeerd?
Toch bleef het verlangen naar een liefdevolle relatie knagen. Om mij heen vonden steeds meer vriendinnen een leuke man via dating apps. Ik wilde dat ook!! Via Inner Circle ontmoette ik iemand die in mijn “plaatje” paste. Knappe man, zelfde levensfase en zelfde interesses. Dit was HET dan toch? Ik zag mezelf al met hem samenwonen 😊. Vol vlinders in mijn buik, stortte ik mezelf in een relatie met hem. Dit keer ging het wél lukken. Met deze man zou ik een fijne toekomst opbouwen. Hij zou mij adoreren en we zouden alles samen doen. Ik zag het helemaal voor me. Samen koken, uit eten, intimiteit, vakantie, uren kletsen, bring it on!
Toch “klopte” het niet helemaal, ik had steeds het gevoel dat ik op mijn tenen moest lopen en niet mezelf kon zijn. Hij gaf mij het gevoel dat ik niet “goed genoeg” was, door steeds commentaar te hebben op mijn kleding stijl, autokeuze en als wat in zijn ogen niet “luxe” genoeg was. Daarnaast was hij de ene keer “into me” en het volgende moment “verdwenen” Het maakte me ontzettend onzeker en bracht me aan het twijfelen. Wat ik toen nog niet wist is dat ik een man met bindingsangst had getroffen.
Moest ik hiermee doorgaan? Mijn intuïtie zei van niet, maar ik wilde het ook zo graag…. Misschien zou het wel beter gaan, of zou hij veranderen? Nee! zei ik, ik ga geen genoegen meer nemen met iemand die niet voor MIJ gaat. Ik was er klaar mee en heb hem bedankt voor de leuke tijd en afscheid genomen. Het voelde zo goed! Ik had geen liefdesverdriet en kon hem zo laten gaan. Voor het eerst had ik écht gekozen voor mezelf en MIJN waarde. Wat een opluchting.
Anita
